Ozonverouderingstestkamer evalueert de belangrijkste oorzaken van plastische veroudering

De testkamer voor ozonveroudering simuleert en versterkt de ozonomstandigheden in de atmosfeer, bestudeert de werking van ozon op rubber en identificeert en evalueert snel de anti-ozonverouderingsprestaties van rubber en de beschermende effectiviteit van anti-ozonanten. Ons bedrijf Standard Group (Hong Kong) Co., Ltd. Het kan onafhankelijk worden ontwikkeld en geproduceerd met hoge kostenprestaties. Klanten in nood kunnen ons bellen.

Toepasselijke normen:

GB/T 7762-2003 Statische trekproefmethode voor ozonscheurweerstand van gevulkaniseerd rubber of thermoplastisch rubber

GB/T 2951.1-2951.10-1997 Algemene testmethoden voor kabelisolatie en mantelmaterialen

Belangrijkste parameters:

01. Temperatuurbereik: 10℃～ 60 ℃;

02. Fluctuatie/uniformiteit: ±0,5℃/±2℃;

03. Ozonconcentratie: 0~1000PPhm;

04. Ozon Afwijking: ≤10%;

05. Vochtigheidsbereik: ≤65% R.H;

06. Vochtafwijking: +2% -3% R.V.;

07. Koelingsnelheid: 0,7-1,0 ℃/min;

08. Draaitafelsnelheid: 2~7r/min instelbaar, schijfvormige voorbeelddraaitafel;

09. Verwarmingssnelheid: 3~10℃/min;

10. Beveiligingssysteem: lekkage, kortsluiting, oververhitting, oververhitting van de motor, bescherming tegen overbelasting;

11. Timingfunctie: 0,1 ~ 999,9 (S, M, H) instelbaar.

Wanneer kunststoffen worden verwerkt, gevormd of gebruikt, zal de kwaliteit ervan geleidelijk afnemen. Dit fenomeen wordt veroudering of achteruitgang (degradatie, achteruitgang) genoemd. Hoewel de term veroudering of veroudering al lang wordt gebruikt op het gebied van rubber, verwijst deze meestal naar veranderingen in de loop van de tijd en is deze niet geschikt om wijdverbreide prestatieveranderingen uit te drukken.

De belangrijkste factoren van veroudering zijn: hitte, ultraviolette straling, straling, ozon, elektriciteit, machines, chemie, micro-organismen, enz., terwijl zuurstof, vocht, spanning, enz. samen met deze factoren de veroudering versnellen. Daarom zijn de daaruit voortvloeiende veranderingen in eigendommen divers, en voor zover het ouder worden alleen al een probleem isBovendien is de specifieke situatie ook zeer complex.

Plastische stabiliteit wordt over het algemeen beschouwd als de stabiliteit van een bepaalde vereiste specifieke prestatie en de stabiliteit van algemene prestaties. Meestal zijn de fysieke, mechanische, elektrische en andere prestatie-eisen relatief hoog. Het is echter belangrijk om te erkennen dat veranderingen in de chemische structuur van kunststoffen naarmate ze ouder worden deze eigenschappen beïnvloeden – een fundamenteel probleem.

Het chemische verouderingsproces van kunststoffen is: het breken van moleculaire ketens, verknoping en afbraak van polymeerketens. Veranderingen in de chemische structuur, veranderingen in zijketengroepen, enz. De combinatie en mate van deze reacties variëren met de omgeving.

Als plastic wordt verwarmd, wordt het zacht of smelt het. Vooral bij blootstelling aan hoge temperaturen wordt het langzaam geoxideerd door zuurstof in de lucht. Bij blootstelling aan hoge temperaturen boven het smeltpunt zal thermische ontleding niet alleen in de lucht maar ook in vacuüm plaatsvinden. Het is goedHet is bekend dat kunststoffen snel verouderen als ze worden blootgesteld aan direct zonlicht buitenshuis, en dat de ultraviolette stralen van zonlicht en zuurstof in de lucht de grootste effecten hebben. Het is echter zwak als het alleen wordt gebruikt.

Kunststoffen oxideren door hitte en ultraviolet licht. Zodra de reactie begint, veranderen de fysische eigenschappen aanzienlijk. Zoals eerder vermeld komt dit doordat de moleculaire ketens in het polymeer worden verbroken en nieuwe bindingen worden gegenereerd, namelijk geregenereerde bindingen, vertakkingen, verknopingen en cyclisatie.

Polychemie heeft zich snel ontwikkeld met de vooruitgang van de moderne instrumentanalysetechnologie. Voor de onderzoeksmethoden van de chemische structuur worden krachtige middelen zoals infraroodabsorptiespectroscopie, ultraviolette absorptiespectroscopie, gaschromatografie, massaanalyse, elektronenspinresonantie en radioactieve isotopenkabels gebruikt om structurele veranderingen te identificeren. De mate van ketensplitsing en verknopingsreactie die optreedt bij veroudering, en de daaruit voortvloeiende veranderingen in polymeer molecuulgewicht, worden bestudeerd met behulp van oplossingsmethoden, osmotische drukmethoden, lichtverstrooiingsmethoden, sedimentatiemethoden, enz.

Het thermische effect van het smelten van polymeer en transformatie van de glastoestand is een omkeerbare verandering. Maar hitte kan onomkeerbare chemische veranderingen in polymeren veroorzaken. Als er geen andere actieve stoffen en effecten zijn, houdt de thermische stabiliteit van het polymeer verband met de bindingsdissociatie-energie van de verschillende chemische structuren waaruit het polymeer bestaat.

Bovendien vinden fotochemische reacties plaats op basis van de selectieve absorptie van lichtstralingsenergie op basis van de chemische structuur van het polymeer. Over het algemeen is zonlicht stralingsenergie. De golflengte van zonlicht die polymeerveroudering veroorzaakt, ligt in het ultraviolette bereik van 300 tot 400 nanometer.

Veroudering door blootstelling aan buitenlucht is het resultaat van belangrijke factoren zoals ultraviolette straling, vocht, ozon, zuurstof, hitte en andere feitelijke gebruiksomstandigheden. Gezien het complexe verouderingsmechanisme,het is noodzakelijk om een ​​basiskennis te verwerven van de manier waarop verschillende belangrijke factoren op polymeren inwerken voordat een algemene evaluatie kan worden gemaakt. Om de complexiteit van de polymeerstabiliteit onder invloed van verschillende parameters te verklaren, is het daarom noodzakelijk om meer basisinformatie te verzamelen en hard te werken aan het vaststellen van praktische testmethoden voor versnelde veroudering.

Prev: Lichtbronselectie voor kunstmatige versnelde verouderingstest