Ozonverouderingstester, plastic verouderingstest

De testmachine voor ozonveroudering is een testapparatuur die onafhankelijk is ontwikkeld en geproduceerd door Standard Group (Hong Kong) Co., Ltd. Het is kosteneffectief en beschikt over complete after-sales services. De apparatuur simuleert en versterkt de ozonomstandigheden in de atmosfeer, bestudeert de effecten van ozon op rubber en identificeert en evalueert snel de anti-ozonverouderingsprestaties van rubber en de beschermende effectiviteit van anti-ozonanten.

Wanneer kunststoffen worden verwerkt, gevormd of gebruikt, zal de kwaliteit ervan geleidelijk afnemen. Dit fenomeen wordt veroudering of achteruitgang (degradatie, achteruitgang) genoemd. Hoewel de term veroudering of veroudering al lang wordt gebruikt op het gebied van rubber, verwijst deze meestal naar veranderingen in de loop van de tijd en is deze niet geschikt om wijdverbreide prestatieveranderingen uit te drukken.

De belangrijkste factoren van veroudering zijn: hitte, ultraviolette straling, straling, ozon, elektriciteit, machines, chemie, micro-organismen, enz., terwijl zuurstof, vocht, spanning, enz. de veroudering versnellen samen met dedeze factoren. Daarom zijn de resulterende vastgoedveranderingen divers, en wat de vergrijzing alleen betreft, is de specifieke situatie ook zeer complex.

Plastische stabiliteit wordt over het algemeen beschouwd als de stabiliteit van een bepaalde vereiste specifieke prestatie en de stabiliteit van algemene prestaties. Meestal zijn de fysieke, mechanische, elektrische en andere prestatie-eisen relatief hoog. Het is echter belangrijk om te erkennen dat veranderingen in de chemische structuur van kunststoffen naarmate ze ouder worden deze eigenschappen beïnvloeden – een fundamenteel probleem.

Het chemische verouderingsproces van kunststoffen is: breuk van moleculaire ketens, verknoping, veranderingen in de chemische structuur van de polymeerketen, veranderingen in zijketengroepen, enz. variëren de combinatie en omvang van deze reacties afhankelijk van de omgeving.

Als plastic wordt verwarmd, wordt het zacht of smelt het. Vooral bij blootstelling aan hoge temperaturen wordt het langzaam geoxideerd door zuurstof in de lucht. Als bijvBij hoge temperaturen boven het smeltpunt zal thermische ontleding niet alleen in de lucht maar ook in vacuüm plaatsvinden. Het is bekend dat kunststoffen snel verouderen als ze worden blootgesteld aan direct zonlicht buitenshuis, en dat de ultraviolette stralen van zonlicht en zuurstof in de lucht de grootste effecten hebben. Het is echter zwak als het alleen wordt gebruikt.

Kunststoffen oxideren door hitte en ultraviolet licht. Zodra de reactie begint, veranderen de fysische eigenschappen aanzienlijk. Zoals eerder vermeld komt dit doordat de moleculaire ketens in het polymeer worden verbroken en nieuwe bindingen worden gegenereerd, namelijk geregenereerde bindingen, vertakkingen, verknopingen en cyclisatie.

Polychemie heeft zich snel ontwikkeld met de vooruitgang van de moderne instrumentanalysetechnologie. Voor de onderzoeksmethoden van de chemische structuur worden krachtige middelen zoals infraroodabsorptiespectroscopie, ultravioletabsorptiespectroscopie, gaschromatografie, massaanalyse, elektronenspinresonantie en radioactieve isotopenkabels gebruikt omstructurele veranderingen. De mate van ketensplitsing en verknopingsreactie die optreedt bij veroudering, en de resulterende veranderingen in het molecuulgewicht van het polymeer, worden bestudeerd met behulp van oplossingsmethoden, osmotische drukmethoden, lichtverstrooiingsmethoden, sedimentatiemethoden, enz.

Het thermische effect van het smelten van polymeer en de transformatie van de glastoestand is een omkeerbare verandering. Maar hitte kan onomkeerbare chemische veranderingen in polymeren veroorzaken. Als er geen andere actieve stoffen en effecten zijn, houdt de thermische stabiliteit van het polymeer verband met de bindingen waaruit de verschillende chemische structuren van het polymeer bestaan. Dissociatie-energie is gerelateerd.

Bovendien vinden fotochemische reacties plaats op basis van de selectieve absorptie van lichtstralingsenergie op basis van de chemische structuur van het polymeer. Over het algemeen is zonlicht stralingsenergie. De golflengte van zonlicht die polymeerveroudering veroorzaakt, ligt in het ultraviolette bereik van 300 tot 400 nanometer.

Veroudering door blootstelling aan buitenlucht is het gevolg van mbelangrijke factoren zoals ultraviolette straling, vocht, ozon, zuurstof, hitte en andere feitelijke gebruiksomstandigheden. Gezien het complexe verouderingsmechanisme is het noodzakelijk om een ​​basiskennis te verwerven van de manier waarop verschillende belangrijke factoren op polymeren inwerken voordat een algemene evaluatie kan worden gemaakt. Om de complexiteit van de polymeerstabiliteit onder invloed van verschillende parameters te verklaren, is het daarom noodzakelijk om meer basisinformatie te verzamelen en hard te werken aan het vaststellen van praktische testmethoden voor versnelde veroudering.

Prev: XLS+ desktop xenonlamp verouderingstestkamerverouderingsexperiment